Αξιότιμοι κύριοι,
Σας επισυνάπτουμε την επιστολή του Δημάρχου Ιλίου Νίκου Ζενέτου προς Υπουργείο Εσωτερικών, σχετικά με την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των Δήμων, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται στη χρηστή οικονομική διαχείριση του Δήμου, «που πλέον των είκοσι ετών ουδέποτε δημιούργησε υποχρεώσεις πέραν των οικονομικών δυνατοτήτων του, προσβλέποντας σε ευνοϊκές κρατικές ρυθμίσεις».
Ο Δήμαρχος Ιλίου στην επιστολή του σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Με λύπη διαπιστώνουμε ότι αυτά που εμείς θεωρούσαμε αυτονόητα, αποτελούσαν αντικείμενα διαπραγμάτευσης με στόχο την κάλυψη των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των δήμων δια σχετικής επιχορήγησης.
Τη λύπη διαδέχεται η αγανάκτηση και το εύλογο ερώτημα «τι κερδίσαμε με τη συνετή οικονομική διαχείριση» που τόσα χρόνια ασκούσαμε, και μήπως θα έπρεπε να υπερβούμε τις οικονομικές δυνατότητές μας, εφ’ όσον θα υπάρξει κάποια στιγμή έκτακτη κρατική επιχορήγηση για την κάλυψη αυτών των δαπανών ή μήπως να δημιουργούσαμε από τούδε και στο εξής.
Οι ως άνω διαπιστώσεις, θεωρούμε ότι θα πρέπει να σας προβληματίσουν και να βρεθεί ένας τρόπος να μην αισθάνονται αδικημένοι όσοι δήμοι θα έπρεπε να είναι υπερήφανοι για τη διαχείριση των οικονομικών τους, απολαμβάνοντας, παραδείγματος χάριν, ουσιαστική διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, πάντα στα πλαίσια των επιταγών του Συντάγματος και της εκπλήρωσης του σκοπού τους για βελτίωση της ποιότητας ζωής της τοπικής κοινωνίας. Εκτός, βεβαίως, εάν το γεγονός ότι, επί παραδείγματι, ο δήμος μας εν μέσω οικονομικής κρίσης είχε αποθεματικό δέκα εκατομμυρίων ευρώ στον απολογισμό του 2011, θεωρείται ασήμαντο και ευτελές επίτευγμα».
Γραφείο Τύπου Δήμου Ιλίου
Θέμα: «Εξόφληση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων»
Σχετ: «Η υπ’ αρ. 10/9866/12 εγκύκλιος του ΥΠΕΣ»
Με την υπ’ αρ.
10/9866/12 εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών, καθώς και την υπ’ αρ.
2/21967/0094/12 όμοια του Υπουργείου Οικονομικών, δόθηκε η δυνατότητα στους
Δήμους να εξοφλήσουν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις τους, όχι με τη συνδρομή
χρηματοπιστωτικών δομών και συνομολόγηση δανείων, αλλά με έκτακτη προς το σκοπό
τούτο χρηματοδότηση.
Επ’ αυτού θα
θέλαμε να αναπτύξουμε τη δική μας άποψη, ως Δήμος που πλέον των είκοσι ετών ουδέποτε δημιούργησε υποχρεώσεις πέραν
των οικονομικών δυνατοτήτων του, προσβλέποντας σε ευνοϊκές κρατικές ρυθμίσεις.
Ο κάθε Δήμος αποτελεί
ένα διευρυμένο τρόπον τινά «νοικοκυριό», για την επιβίωση του οποίου απαιτείται
σωστή και ρεαλιστική διαχείριση των εσόδων του σε συνάρτηση με τα έξοδά του, περιλαμβανομένου
ενός ποσού ασφαλείας για τυχόν διαχειριστικές ανάγκες. Τούτο πολύ απλά
σημαίνει, ότι περιορίζει τα έξοδά του όταν διαπιστώσει ότι δεν επαρκούν τα
οικονομικά του διαθέσιμα. Αυτή την απλή αρχή, χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές
γνώσεις και μεταπτυχιακά επί των οικονομικών, τηρούσε και τηρεί απαρέγκλιτα ο
Δήμος μας επί σειρά ετών, με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται παρόμοιες ρυθμίσεις
για την επιβίωσή του. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε, ότι ουδέποτε προσέλαβε πληθώρα
προσωπικού, όταν επιτρεπόταν, για λόγους και μόνον πολιτικής σκοπιμότητας,
χωρίς να υπολογίσει τη δυνατότητα πληρωμής της μισθοδοσίας του. Για μας ήταν
αυτονόητη η άσκηση συνετής οικονομικής διαχείρισης για την ομαλή λειτουργία του
Δήμου.
Με λύπη διαπιστώνουμε
ότι αυτά που εμείς θεωρούσαμε αυτονόητα, αποτελούσαν αντικείμενα
διαπραγμάτευσης με στόχο την κάλυψη των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των δήμων δια
σχετικής επιχορήγησης.
Τη λύπη
διαδέχεται η αγανάκτηση και το εύλογο ερώτημα «τι κερδίσαμε με τη συνετή οικονομική διαχείριση» που τόσα χρόνια
ασκούσαμε, και μήπως θα έπρεπε να υπερβούμε τις οικονομικές δυνατότητές μας,
εφ’ όσον θα υπάρξει κάποια στιγμή έκτακτη κρατική επιχορήγηση για την κάλυψη αυτών των δαπανών ή μήπως να
δημιουργούσαμε από τούδε και στο εξής.
Οι ως άνω διαπιστώσεις,
θεωρούμε ότι θα πρέπει να σας προβληματίσουν και να βρεθεί ένας τρόπος να μην
αισθάνονται αδικημένοι όσοι δήμοι θα έπρεπε να είναι υπερήφανοι για τη
διαχείριση των οικονομικών τους, απολαμβάνοντας, παραδείγματος χάριν,
ουσιαστική διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, πάντα στα πλαίσια των επιταγών
του Συντάγματος και της εκπλήρωσης του σκοπού τους για βελτίωση της ποιότητας
ζωής της τοπικής κοινωνίας. Εκτός, βεβαίως, εάν το γεγονός ότι, επί παραδείγματι,
ο δήμος μας εν μέσω οικονομικής κρίσης είχε αποθεματικό δέκα εκατομμυρίων ευρώ στον απολογισμό του 2011, θεωρείται ασήμαντο και ευτελές επίτευγμα.
Τέλος, να επισημάνουμε
ότι σε μια υγιή κοινωνία σαφώς και πρέπει να βοηθούνται μεν οι οικονομικώς
αδύνατοι, να επιβραβεύονται δε οι συνετοί, διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο
επιτυγχάνεται η πραγματική πρόοδος, την οποία περισσότερο από ποτέ έχουμε
ανάγκη σήμερα.
